O gün Bir Çeşit Ben'in Antakya'daki son günüydü. Yani 2 ay için. Gezmiş, tozmuş, her sabah kafasında 'Bu sabah ne yapcem?' sorusuyla uyanmıştı. Her gününü son günlerini yaşayan hasta gibi dolu dolu geçirmişti. Veeee saltanat günleri sona ermişti.Geceleri gördüğü kabuslar bitmemişti elbette. Gündüz düşünceleriyle yüzleşmediği ne varsa rüyalarında karşısına çıkıyordu. Ama o inatla düşünmemeye devam ediyordu.
Ona sorsalar dönmek istemiyordu. Okula gitmek istemeyen çocuklar gibi hissediyordu. Daha kötüsü 3-5 parçayla doldurup getirdiği valizi yiyecekler, yazlıklar derken koskoca olmuştu. Daha daha kötüsü 17 saatlik yol gözünde büyüyordu. Kısacası dönmek istemiyorduuuuu!!!!
Umarım döndüğünüzde, iyi ki dönmüşüm, diyecek bir sebep bekliyordur sizi:-)
YanıtlaSilmaalesef henüz öyle bir şey bulamadık :D
YanıtlaSil