Sonunda Bir Çeşit Ben ve Geveze'nin müthiş buluşması gerçekleşti. O hafta Bir Çeşit Ben kendinden son derece emindi. Hiçbir şey umrunda değildi. Güçlüydü. Her şey güzel olacaktı. Ancak birşeyler hiç de Bir Çeşit Ben'in düşündüğü gibi olmadı.
O gece Bir Çeşit Ben'in evdaşının doğum günüydü. Bir kafeye gittiler. Geveze gelemeyeceğini söylemişti. Bir Çeşit Ben de bu nedenden ötürü rahattı. Güldü,eğlendi. Ta ki Pembe Kafa, Geveze' nin birazdan orada olacağını söyleyene kadar. Bir Çeşit Ben heyecandan zor nefes almaya başladı. Dizleri titriyordu. Belli etmemek için evdaşıyla tavla oynamaya devam etti. Ama gözü kapıdaydı. Sonra bi an gördü sandı. Öylece bakakaldı. 'Noldu' dediklerinde 'hiç' dedi. İçinden de 'hayal de görmeye başladım tam oldu' dedi. Oysa hiç de hayal değildi. 2 dakika sonra Geveze yanlarındaydı. Saçlarını kestirmiş, kilo almıştı. Öyle tatlı olmuştu ki.. Herkesle tek tek selamlaştı ama Bir Çeşit Ben'e bakmadı bile. Bir Çeşit Ben'in tüm gece tek düşündüğü onu çok özlediği oldu. Tüm gece "keşke şu an kolu omzumda olsa öyle sarmaş dolaş oturuyor olsaydık" diye hayaller kurdu durdu. Hiiç bir şey yok gibi tüm gece birbirleri dışında herkesle konuştular.
Dönerken ise Bir Çeşit Ben hiçbir şeyin beklediği gibi olmadığını bir kez daha kabullendi. Güya döndüğünde her şey devam edecekti. Güya Geveze onu çok özlemiş olacaktı. Güya Bir Çeşit Ben onu durmadan konuşturmaya çalışıp yıldıracaktı. Ve tabiki güya herşey gerçekten güzel olacaktı. Oysa arkadaşları durum için 'İnşallah unutursun unutursun sen de kendimi avuturum, unuturum ben de' diye şarkı söylüyorlardı. Nası yani bitmiş miydi gerçekten?
Evde Bir Çeşit Ben ağladı durdu. Güya artık Geveze için tek damla gözyaşı dökmeyecekti. Ama yine onun yüzünden ağlıyordu ve yine ondan mesaj bekliyordu. Arkadaşları onu teselliye uğraştılar. Bir Çeşit Ben için yine iğrenç bir geceydi işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder