2 Şubat 2013 Cumartesi

Bir Yeni Kulak Misafiriniz Var

Sonunda evine kavuşan sevindirik insan Bir Çeşit Ben'in hayatındayız.

Bir Çeşit Ben 18 saatlik otobüs yolculuğunda bir kez daha insanların ne kadar çeşitli olduğunu anlamıştı. Her şey yanındaki kızla kısa bir süre yer değiştirmeleriyle başlamıştı. Öndeki adamın koltuğu yatırmasıyla kız koltuğa sığamamıştı. Bu yüzden yer değiştirmek istemişti. Bir Çeşit Ben çok konuşulan minyonluğuyla çok rahat sığmıştı. Ancak resmi giyimli adamın kucağında uyuyormuş gibi hissetmekten kendini alamamıştı.

Sonrasında adam uyanıp yanındaki gence "Ben yolda çok güzel uyurum" demişti. Bir Çeşit Ben'in "Evet farkettik zaten" diye fısıldamasıyla kızla kahkahalara boğulmuşlardı. Tanımadığı biriyle böyle gülmek garip ama güzel gelmişti.

Sonra adam ve yanındaki çocuk koyu bir sohbete dalmışlardı. Tabi Bir Çeşit Ben de yapacak bir şey bulamayıp onları dinlemeye başlamıştı. Çocuk halkla ilişkiler 3.sınıftaydı ve tanınmış bir markette çalışıyordu. Sesi Bir Çeşit Ben'e acayip huzur verici gelmişti. Derslerde öğrendiği kadarıyla marketlerdeki farklı satış politikalarını anlatıyordu."Mesela" diyordu "Benim çalıştığım markette sebzeler marketin son kısmındadır ve market arabaları normale göre daha büyüktür. Böylece insanlar marketin sonuna kadar arabalarını bolca doldururlar." Bir Çeşit Ben daha önce o markete defalarca gitmesine rağmen buna hiç dikkat etmemişti.

Öğrendiği kadarıyla çocuğu dinleyen şık giyimli, rahatına düşkün adam da öğretim görevlisiydi. Bir Çeşit Ben adamın neden o kadar dik yürüdüğünü o an anlamıştı. Adam çocuğu zorlamak için "Hükümetin halkla ilişkilerindeki politikasını nasıl bulduğu" gibi sorular yönlendiriyordu ancak çocuk her bir soruya oldukça ilgiyle ve bilgili bir şekilde cevap veriyordu.

O ara çaprazdaki kız telefonundan Bir Çeşit Ben'in gittiği okulun sitesine giriyordu. Korku ve endişeli gözlerle notlarına bakıyordu. Bir BÜT mağduru da o olmalıydı.

Arkadakiler ise apayrıydılar. Kız hiç tanımadığı kıza oturmuş hınçla kaynanasından bahsediyordu. Bir Çeşit Ben çok şaşırmıştı. Nasıl bir öfkeyle dolmuşluktu ki o tanımadığı birine bile dert yanıyordu.

Eve geldiğinde Bir Çeşit Ben evdekileri çok özlediğini farketmişti. Mutluluğu ve özlemi çenesine vurmuş gibi durmadan konuşup gülüyordu. Sofrada otobüstekileri anlatınca herkes onu casuslukla suçlamıştı. Oysaki kimler kimleri dinliyordu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder